Myn earste ûnderfining mei Noodles
Door: Neeltsje
Blijf op de hoogte en volg Neeltsje
13 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Picton
Ik ha krekt myn pastasalade klear. Sla, appel, tomaat, komkommer, tsiis en pasta. Hearlik, foaral at it sa waarm is as hjir. Ik gean lekker oan tafel sitten. Tsjin oer my sit in Franske jongen wer’t ik mei oan de praat reitsje. Hy is ek oan it iten en hoewol ik al folle earder begong wie mei iten sieren hat hy it noch earder klear ek. Hy yt namenlik, jawol, noodles. Sinds ik hjir bin yn Nij Sealân sjuch ik yn de hostels dat in soad minske dat ite. Ik ha dit dus noch nea iten. San potsje mei noodles wer’t je dan wat seand wetter op goaie. Ik bin sa stadich oan toch wol nijskirich nei dizze noodles. Ik freegje oan de beste jongen at it no ek lekker is of is it foaral makkelik. Hy hat hele ferhalen oer de befaamde noodles. It is sa mar klear en je hoech der hast niks foar te dwaan. En it kostet hast ek neat. Dat is fansels ik in wichtig punt foar de gemiddelde backpacker. We ha hele ferhalen hân oer noodles, mar ik betink my pas letter dat ik op de vraag at it no ek lekker is eins net in dudelik antwurd krigen ha.
Ik rin yn de supermarkt en betink my wat ik sil ite. Ik wol net te folle moeite dwaan, want ik bin harstikke wurch. Justerjun bin ik om 22.00 yn Auckland yn de bus stapt en fannemoarn om 8.30 koam ik oan yn Wellington. Dernei noch in de ferry noam nei Picton en der wie ik tsjin 15.00. Dat sliepen yn de bus wie toch gjin hiel succes. Mar om’t ik mar 1 dei en 1 nacht yn Picton ha woe ik hjir noch wol efkes wat dwaan. Dus nei it ynchecken yn it hostel ha ik in berg beklom. Ik bin nei Bob’s bay kuiere en toen nei it heechste punt fan de berg wer’t je in prachtig útsicht hiene op de haven fan Picton. Toen ik dus einliks by de supermarkt oankaam fun ik it wol best. Sil ik iets fan pasta meitsje of riis? Lekker makkelik. Ik rin lans de skappen en wat sjuch ik der, wat is der yn de bonus, jawol, noodles! Sil it dan no einliks in kear wese. Ach ja, werom ek net.
Yn it hostel oankaam les ik oandachtig de ferpakking fan myn potsje noodles. Wetter siere, check. Gooi it pútsje mei griente oer de noodles, oke, check. Der rolje wol 5 dopeartjes, 5 stikjes mais en noch in pear stikjes woartel ut it lytsje pútsje. Ik sjuch noch efkes at de stiekem wat achterbleaun is, mar nee, dit is toch alle griente dy’t ik fannejun binnen krij. Dernei doch ik noch in pútsje mei kruiden yn myn potsje mei noodles. Ik jit der wat seaned wetter op en no moat ik trije minuten wachtsje. Ik puzzel it foarkje yn elkoar wat út twa stikjes bestjit en ik derby kreech mar beslut dan dat ik toch leaver mei in echte foark yt. At de trije minuten foarby binne begjin ik fol spanning oan myn earste noodle ervaring. Ik wit net sa goed hoe’t ik dit ite moat, al die sliertjes. It is gjin spaghetti wat je noch efkes yn stikjes snije yn je board. It sjut der nogal oncharmant út leau ik. Werom yt je dit eins net mei in lepel freegje ik my of. It is eins toch ek in soad sop. Dat sil waarskynlik ek gjin succes wese, oars syt der wol in lepel by betink ik my dan. It doarret erg lang foar dat ik alles op ha, want it yte gewoan hiel onhandich. De smaak, tsja, it is net vies, mar it is ek net hiel lekker ofsa. Ik mis myn grienten. De grienten die der yn sitte sakke allegearre nei de boaium en probearje ik der noch út te fiskjen. Sa, dat wie dat. Ik ha it op. Ik doch noch efkes de ôfwask, oftewel ik waskje noch efkes myn foarke ôf. Mar dochs, ik gean moarn wol wer iten sieren is myn konklúzje.
Mijn eerste ervaring met noodles
Ik heb net mijn pastasalade klaar. Sla, appel, tomaat, komkommer, kaas en pasta. Heerlijk, vooral als het zo warm is als hier. Ik ga lekker aan tafel zitten. Tegenover mij zit een Franse jongen waar ik mee aan de praat raak. Hij is ook al aan het eten en hoewel ik al veel eerder begonnen was met eten koken heeft hij het nog eerder klaar ook. Hij eet namelijk, jawel, noodles. Sinds ik hier ben in Nieuw Zeeland zie ik in de hostels dat veel mensen dit eten. Ik heb dit dus nog nooit gegeten, zo’n potje met noodles waar je wat kokend water op gooit. Ik ben zo langzamerhand wel nieuwsgierig naar deze noodles. Ik vraag aan de beste jongen of het nu ook lekker is of vooral makkelijk. Hij heeft hele verhalen over de befaamde noodles. Het is zomar klaar en je hoeft er bijna niks voor te doen. En het kost ook bijna niks. Dat is natuurlijk ook een belangrijk punt voor de gemiddelde backpacker. We hebben hele verhalen gehad over noodles, mar ik bedenk me pas later dat ik op de vraag of het nu ook lekker is geen duidelijk antwoord heb gekregen.
Ik loop in de supermarkt en bedenk me wat ik zal eten. Ik wil niet te veel moeite doen, want ik ben erg moe. Gisteravond ben ik om 22.00 in Auclack in de bus gestapt en vanmorgen om 8.30 kwam ik aan in Wellington. Daarna nog een ferry genomen naar Picton en daar was ik tegen 15.00. Dat slapen in de bus was toch geen groot succes. Maar aangezien ik maar 1 dag en 1 nacht in Picton had wilde ik noch wel wat doen. Dus na het inchecken in het hostel heb ik een berg bekommen. Ik ben naar Bob’s bay gewandeld en toen naar het hoogste punt van de berg waar je een prachtig uitsicht had op de haven van Picton. Toen ik dus eindelijk bij e supermarkt aankwam vond ik het wel best. Zal ik iets van pasta maken of rijst? Lekker makkelijk. Ik loop langs de schappen en wat zie ik daar, wat is er in de bonus, jawel, noodles! Zal het nu dan eindelijk eens zijn. Ach ja, waarom ook niet.
In het hostel aangekomen lees ik aandachtig de verpakking van mijn potje noodles. Water koken, check. Gooi het zakje met groente over de noodles, oke, check. Er rollen wel 5 dopertjes, 5 stukjes mais en nog een paar stukjes wortel uit het kleine zekje. Ik kijk nog even of er niet stiekem wat achtergebleven is, maar nee, dit is toch echt alle groente die ik binnen krijg vanavond. Daarna doe ik het zakje met kruiden in mijn potje met noodles. Ik giet er wat kokend water bij en nu moet ik drie minuten wachten. Ondertussen puzzel ik het vorkje in elkaar wat uit twee stukjes bestaat en wat ik erbij kreeg, mar dan besluit ik dat ik toch liever met in echte vork eet. Als de drie minuten voorbij zijn begin ik vol spanning aan mijn eerste noodle ervaring. Ik weet niet zo goed hoe ik dit eten moet, al die sliertjes. Het is geen spaghetti wat je nog even in stukjes kunt snijden op je bord. Het ziet er nogal oncharmant uit geloof ik. Waarom eet je dit eigenlijk niet met een lepel vraag ik me af. Het is eigenlijk toch een soort soep. Dat zal waarschijnlijk ook geen succes wezen, anders zat er wel een lepel bij bedenk ik me dan. Het duurt erg lang voordat ik alles op heb, want het eet gewoon heel onhandig. De smaak, tsja, is niet vies, maar het is ook niet heel lekker ofzo. Ik mis mijn groeten. De groenten die erin zaten zakken allemaal naar de bodum en probeer ik er nog uit te vissen. Zo, dat was dat. Ik heb het op. Ik doe nog even de afwas, oftewel ik was nog even mijn vork af. Maar toch, ik ga morgen wel weer eten koken is mijn conclusie.
Ik rin yn de supermarkt en betink my wat ik sil ite. Ik wol net te folle moeite dwaan, want ik bin harstikke wurch. Justerjun bin ik om 22.00 yn Auckland yn de bus stapt en fannemoarn om 8.30 koam ik oan yn Wellington. Dernei noch in de ferry noam nei Picton en der wie ik tsjin 15.00. Dat sliepen yn de bus wie toch gjin hiel succes. Mar om’t ik mar 1 dei en 1 nacht yn Picton ha woe ik hjir noch wol efkes wat dwaan. Dus nei it ynchecken yn it hostel ha ik in berg beklom. Ik bin nei Bob’s bay kuiere en toen nei it heechste punt fan de berg wer’t je in prachtig útsicht hiene op de haven fan Picton. Toen ik dus einliks by de supermarkt oankaam fun ik it wol best. Sil ik iets fan pasta meitsje of riis? Lekker makkelik. Ik rin lans de skappen en wat sjuch ik der, wat is der yn de bonus, jawol, noodles! Sil it dan no einliks in kear wese. Ach ja, werom ek net.
Yn it hostel oankaam les ik oandachtig de ferpakking fan myn potsje noodles. Wetter siere, check. Gooi it pútsje mei griente oer de noodles, oke, check. Der rolje wol 5 dopeartjes, 5 stikjes mais en noch in pear stikjes woartel ut it lytsje pútsje. Ik sjuch noch efkes at de stiekem wat achterbleaun is, mar nee, dit is toch alle griente dy’t ik fannejun binnen krij. Dernei doch ik noch in pútsje mei kruiden yn myn potsje mei noodles. Ik jit der wat seaned wetter op en no moat ik trije minuten wachtsje. Ik puzzel it foarkje yn elkoar wat út twa stikjes bestjit en ik derby kreech mar beslut dan dat ik toch leaver mei in echte foark yt. At de trije minuten foarby binne begjin ik fol spanning oan myn earste noodle ervaring. Ik wit net sa goed hoe’t ik dit ite moat, al die sliertjes. It is gjin spaghetti wat je noch efkes yn stikjes snije yn je board. It sjut der nogal oncharmant út leau ik. Werom yt je dit eins net mei in lepel freegje ik my of. It is eins toch ek in soad sop. Dat sil waarskynlik ek gjin succes wese, oars syt der wol in lepel by betink ik my dan. It doarret erg lang foar dat ik alles op ha, want it yte gewoan hiel onhandich. De smaak, tsja, it is net vies, mar it is ek net hiel lekker ofsa. Ik mis myn grienten. De grienten die der yn sitte sakke allegearre nei de boaium en probearje ik der noch út te fiskjen. Sa, dat wie dat. Ik ha it op. Ik doch noch efkes de ôfwask, oftewel ik waskje noch efkes myn foarke ôf. Mar dochs, ik gean moarn wol wer iten sieren is myn konklúzje.
Mijn eerste ervaring met noodles
Ik heb net mijn pastasalade klaar. Sla, appel, tomaat, komkommer, kaas en pasta. Heerlijk, vooral als het zo warm is als hier. Ik ga lekker aan tafel zitten. Tegenover mij zit een Franse jongen waar ik mee aan de praat raak. Hij is ook al aan het eten en hoewel ik al veel eerder begonnen was met eten koken heeft hij het nog eerder klaar ook. Hij eet namelijk, jawel, noodles. Sinds ik hier ben in Nieuw Zeeland zie ik in de hostels dat veel mensen dit eten. Ik heb dit dus nog nooit gegeten, zo’n potje met noodles waar je wat kokend water op gooit. Ik ben zo langzamerhand wel nieuwsgierig naar deze noodles. Ik vraag aan de beste jongen of het nu ook lekker is of vooral makkelijk. Hij heeft hele verhalen over de befaamde noodles. Het is zomar klaar en je hoeft er bijna niks voor te doen. En het kost ook bijna niks. Dat is natuurlijk ook een belangrijk punt voor de gemiddelde backpacker. We hebben hele verhalen gehad over noodles, mar ik bedenk me pas later dat ik op de vraag of het nu ook lekker is geen duidelijk antwoord heb gekregen.
Ik loop in de supermarkt en bedenk me wat ik zal eten. Ik wil niet te veel moeite doen, want ik ben erg moe. Gisteravond ben ik om 22.00 in Auclack in de bus gestapt en vanmorgen om 8.30 kwam ik aan in Wellington. Daarna nog een ferry genomen naar Picton en daar was ik tegen 15.00. Dat slapen in de bus was toch geen groot succes. Maar aangezien ik maar 1 dag en 1 nacht in Picton had wilde ik noch wel wat doen. Dus na het inchecken in het hostel heb ik een berg bekommen. Ik ben naar Bob’s bay gewandeld en toen naar het hoogste punt van de berg waar je een prachtig uitsicht had op de haven van Picton. Toen ik dus eindelijk bij e supermarkt aankwam vond ik het wel best. Zal ik iets van pasta maken of rijst? Lekker makkelijk. Ik loop langs de schappen en wat zie ik daar, wat is er in de bonus, jawel, noodles! Zal het nu dan eindelijk eens zijn. Ach ja, waarom ook niet.
In het hostel aangekomen lees ik aandachtig de verpakking van mijn potje noodles. Water koken, check. Gooi het zakje met groente over de noodles, oke, check. Er rollen wel 5 dopertjes, 5 stukjes mais en nog een paar stukjes wortel uit het kleine zekje. Ik kijk nog even of er niet stiekem wat achtergebleven is, maar nee, dit is toch echt alle groente die ik binnen krijg vanavond. Daarna doe ik het zakje met kruiden in mijn potje met noodles. Ik giet er wat kokend water bij en nu moet ik drie minuten wachten. Ondertussen puzzel ik het vorkje in elkaar wat uit twee stukjes bestaat en wat ik erbij kreeg, mar dan besluit ik dat ik toch liever met in echte vork eet. Als de drie minuten voorbij zijn begin ik vol spanning aan mijn eerste noodle ervaring. Ik weet niet zo goed hoe ik dit eten moet, al die sliertjes. Het is geen spaghetti wat je nog even in stukjes kunt snijden op je bord. Het ziet er nogal oncharmant uit geloof ik. Waarom eet je dit eigenlijk niet met een lepel vraag ik me af. Het is eigenlijk toch een soort soep. Dat zal waarschijnlijk ook geen succes wezen, anders zat er wel een lepel bij bedenk ik me dan. Het duurt erg lang voordat ik alles op heb, want het eet gewoon heel onhandig. De smaak, tsja, is niet vies, maar het is ook niet heel lekker ofzo. Ik mis mijn groeten. De groenten die erin zaten zakken allemaal naar de bodum en probeer ik er nog uit te vissen. Zo, dat was dat. Ik heb het op. Ik doe nog even de afwas, oftewel ik was nog even mijn vork af. Maar toch, ik ga morgen wel weer eten koken is mijn conclusie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
