Terminals en fleantúgen

Der sit ik dan. Yn Taipei. Earst al in lange reis hân fan Amsterdam nei Bangkok. Dik 11 oeren yn it fleantúg. Om 13.20 gong myn fleantúg. At ik jûns wurch begjin te wurden en yn sliep fal krij ik opiens it moarnsiten foar myn noas. Ik bin no al it besef fan tiid kwyt. At ik it gedyntsje yn it fleantúg fourt skow sjoch ik dat it alwer ljocht is. Dat komt fansels troch it tiidferskil. Eins is it no gjin nacht west. Dan kom we yn Bangkok en it skynt kwartier foar sânen te wesen. Dan mei in oar fleantúg. Ik ha oardel oere en ik kin it makkelik finne. Ik freegje noch wat dingen oan de frou efter de balie. Ik freegje it yn it Ingelsk en de frou, gjin idea wat foar taal it is, ik tink dat se yn it Thais werom praat. Op ien of oare manier begrypke we elkoar ek noch. Gjin idee at dat no troch ús moaie gebarentaal kaam of omdat ik wurch wie en der gjin nocht hie om har net te begrypen en my sels dus mar wiis makke dat ik har befette of miskien wie it ek noch wol wat oars. It docht der ek net ta. Ik kaam op it goeie fleantúg en it is hearlik restich yn it fleantúg. Efter my hear ik in pear minsken praten oer it fleantúgúngelok wat in dei earder barde yn Taipei en werfan ik de bylden krekt noch efkes seach foardat ik nei Schiphol ta soe. Ik freegje my ôf at it derom sa restich is yn it fleantúg. Mar myn beredenering is ek wol sa at fleantúgongelokken net hiel faak barre, dus at der ergens in fleantúgongelok barret sil it earst der net wer barre. Dus ik probearje my noch efkes del te jaan. Trije en in heal oere letter wie ik yn Taipei. Hjir moat ik wol tsien oeren wachtsje! Ik hoech yn elts gefal net te haasten om te sjen wer’t ik hinne moat. Ik kom oan yn oare terminal, dus earst mar mei de shuttletrein nei de goeie ta. Der is in man dy’t my helpt. Ik rin wierskynlik de ferkearde kant ut. Ik bin no aardich wurch dus ik rin wat dreamerig om my hinne te sjen. (Oke, dat doch ik yndie ek wol at ik net wurch, mar ik leau dat dat it no al wat fersterkt). Ik wit no wer’t ik wese moat, mar ik plof earst noch mar efkes del op in chille bank omdat ik dochs noch harstikke folle tiid ha. It falt my op dat ik iennige Europeaan hjir bin. Ik sjuch allinich mar Aziaten om my hinne. En yn Bangkok wie it ek al sa, mar hjir noch mear, allegeare minsken mei in mondkapje. Werom freegje ik my of. No ja, ik snap dat noch wol, mar ik fyn it wat oerdreaun. En foaral de minsken die him dan efkes op ha en dan nei ûnderen doche. Dan dragen se him op hun kin. Nee, dat is charmant. It sjucht der al onnozel ut, mar op je kin.. En dan hat it helendal gjin nut mear. Mar toch it is hjir wol leuk. Ik gong krekt nei de wc en ik wie wer grut. Ik moast hielendal foar oer bûgje om myn hannen te waskjen. Dat fielt altyd sa leuk he. En de minsken dy’t hjir wurkje kinne ek goed Ingelsk. En der hinget hjir in leuke kalander, der kinst op sjen welk Chinees sterrenbeeld ast do hast. Ik bin een knyn. No leuk net. Ik tink al hast werom ha ik betocht om nei de oare kant fan de wrâld te fleanen. It doarret sa lang en hjir is it ek leuk. Mar oan de oare kant, die mondlapje hype is net hielendal myn ding. Ach, noch mar efkes wachtsje en dan gean ik mei it folgende fleantúg nei Brisbane. Dan noch iets minder as 2 oerkes wachtsje en dan myn leatste fleantúgrit nei myn eindbestemming Auckland!


Terminals en vliegtuigen

Daar zit ik dan. In Taipei. Eeerst al een lange reis gehad van Amsterdam naar Bangkok. Dik 11 uren in het vliegtuig. Om 13.20 ging mijn vliegtuig. Als ik ’s avonds moe begin te worden en in slaap val krijg ik opeens ontbijt voor mijn neus gedrukt. Ik ben nu al het besef van tijd kwijt. Als ik het gordijntje in het vliegtuig weg schuif zie ik dat het alweer licht is. Dat komt natuurlijk door het tijdverschil. Eigenlijk is het nu geen nacht geweest. Dan komen we in Bangkok aan en schijnt het alweer kwart voor zeven te zijn. Dan met een ander vliegtuig. Ik heb anderhalf uur en ik kan het makkelijk vinden. Ik vraag nog wat dingen aan de vrouw achter de balie. Ik vraag het in het Engels en de vrouw, geen idee wat het voor taals is, ik denk dat ze in het Thais terug praat.Op de een of andere manier begrijpen we elkaar ook nog. Geen idee of dat nu door ons mooie gebarentaal komt of omdat ik moe was en er geen zin in had om haar niet te begrepen dat ik mij zelf maar wijs maakte dat ik haar wel begreep of misschien was het nog wel iets anders. Het doet er ook niet toe. Ik kwam bij het goede vliegtuig terecht en het was heerlijk rustig in het vliegtuig. Achter mij hoor ik mensen praten over het vliegtuigongeluk wat een dag eerder gebeurde in Taipei en waarvan ik nog net de beelden zag voordat ik naar Schiphol zou. Ik vraag mij af of het daarom zo rustig is in het vliegtuig. Maar mijn beredenering is ook zo dat vliegtuigongelukken niet heel vaak gebeuren, dus as er ergens een vliegtuigongeluk gebeurt zal het eerst niet weer gebeuren. Dus ik probeer nog even wat te slapen. Drie en een half uur later kwam ik aan in Taipei. Hier moet ik wel tien uren wachten! Ik hoef in elk geval niet te haasten om te zien waar ik heen moet.Ik kom aan in een andere terminal, dus eerst maar met de shuttletrein naar de juiste terminal. Er is een man die mij helpt. Ik loop waarschijnlijk de verkeerde kant uit. Ik ben nu best wel moe, dus ik loop wat dromering om mij heen te kijken. (Oke, dat doe ik inderdaad ook wel als i niet moe ben, maar ik geloof dat dit het nu wel versterkt). Ik weet nu waar ik wezen moet, maar ik plof eest nog even neer op een chille bank aangezien ik nog heel veel tijd heb. Het valt mij wel op dat ik de enige Europeaan hier ben. Ik zie alleen maar Aziaten om mij heen. En in Bangkok was dit ook al zo, maar hier nog meer, allemaal mensen met een mondkapje. Waarom vraag ik mij af. Nou ja, dat snap ik nog wel, maar ik vind het wat overdreven. En voral de mensen die hem dan even op hebben en dan naar beneden doen. Dan dragen ze hem op hun kin. Nee, dat is charmant. Het zit der al onnozel uit, maar op je kin.. En dan heeft het helemaal geen nut meer. Maar toch is het hier wel leuk. Ik ging net naar de wc en ik was weer groot. Ik moest helemaal voor over buigen om mijn handen te wassen. Dat voelt altijd zo leuk he. En de mensen die hier werken kunnen ook goed Engels. En er hangt hier een leuke kalander, daar kun je op zien welk Chinees sterrenbeeld je hebt. Ik ben een konijn. Nou leuk niet. Ik denk al bijna waarom heb ik bedacht om naar de andere kant van de wered te vliegen. Het duurt zo lang en het is hier ook leuk. Maar aan de andere kant, die mondlapjes hype is niet helemaal mijn ding. Ach, nog maar even wachten en dan ga ik met het volgende vliegtuig naar Brisbane. Dan nog iets minder dan 2 uurtjes wachten dan met mijn laatste vliegtuigrit naar mijn eindbestemming Auckland!